Evin büyük çocuğu yeni doğan kardeşine sinir olabilir. Ama sevgi sınırları içinde yaşanan bu savaş, ebeveynlerin doğru davranışlarıyla azaltılabilir. İkinci çocuğumuz dünyaya geldiği zaman kızım henüz iki buçuk yaşındaydı. Kızımı önceden kardeşinin doğumuna hazırlamıştık. Hamileliğim esnasında karnıma dokunmasına veya kardeşinin tekmelerini dinlemesine izin veriyorduk. Hatta kızımızın birçok resmine baktık ve onun doğduğu zamanda ne kadar çok sevindiğimizi tekrar tekrar anlattık.
Eve gelişimizden sonra kızım kardeşini kollarına aldı ve şaşırmış gözlerle ona baktı. Ancak kardeşini emzirme zamanı geldiğinde almak istedim ve durumun farkına varan kızım onu benim kucağımdan almak için bağırmaya başladı. Ancak bebeği babaya verip onu kucağıma aldığımda sakinleşme belirtisi gösterdi.
İlk doğan çocuklar kardeşleri olduğunda mutlaka kıskançlık krizine girerler.
Ebeveynler ise bu acıyı tamamen geçiremeseler de hafifletebilirler. Özellikle ailelerinden çok büyük ilgi gören her küçük çocuk iki numara olmayı kabullenemeyerek bu tür üzücü hareketlerde bulunabilir. Annenin ve babanın bebekle nasıl oynadığını ve güldüğünü görmesi kalbinin kırılması için yeterli bir sebeptir. Onlara göre bebek anneyi ellerinden alıyor ve kendi pabucu dama atılıyordur.
Çocuklar mizaç olarak, reddedilmeler karşısında rakiplerine hücum ederek veya onu çimdikleyip canını acıtarak kendilerini savunurlar. Davranış biçimleri bozulur ve annelerinin eteğinin dibinden ayrılmazlar. Ayrıca bebek gibi kundaklanmak, doyurulmak isterler. Bazıları da dışarıda örnek çocuk davranışları gösterip, evde ihtiyaçları olmadığı halde kendilerini bezletirler.
Anneler ise zaten bebeğin işleriyle tamamen dolu, yaşamı bile fark edemeyecek derecede yorgundurlar. Bu yetmezmiş gibi bütün işlerinin arasında bir de büyük çocukla oyun oynamaya gayret ederler ve çoğu zaman kontrolü kaybetmemek elde değildir. Bu karmaşa arasında büyük olan çocuğa daha sert davranıp, onu cezalandırmaya kadar gidebilirler. Bu durum, büyük çocuğun annesinin kendisini istemediği düşüncesine kapılmasına kadar devam eder. Bunun yanında bebeğin her şeyden önce sabır ve anlayışa ihtiyacı vardır. Önemli olan onlara değersizmiş duygusunu vermemek ve onları çok sevdiğimizi göstermektir. Özellikle de büyük çocuklara…
Eğer ikinci kardeşin doğumu büyük çocuğun 2-2,5 yaşlarına denk geldiyse durum çok daha büyük bir önem kazanır. Çünkü 2-2,5 yaş çocuklar için negatif dönemdir. Büyüklerle çatışma içerisinde olan çocuk ilginin merkezi olmak ister. Bunun önüne geçebilmek için çocuğunuzun severek yaptığı şeylerle uğraşması için izin verebilirsiniz.
Buna rağmen büyük çocukta huzursuzluk devam ediyorsa, ona hoşgörülü davranmayı sürdürmeliyiz.
Ayrıca bebeksi davranışlar göstermek istediği zamanlarda “Sen artık büyük bir çocuksun” gibi tanımlamalardan olabildiğince uzak durmak gerekir. Büyümüş olduğunu ona başka şekillerde açıklayabiliriz: “Kızım kardeşi gibi her öğlen uyumak zorunda olmamanın zevkini çıkartıyor ve kendi kendine büyümüş olduğunu, uykuya ihtiyacı olmadığını düşünüyor. Veya yine buna benzer olarak bebek olmadan babayla dışarıya çıkıp gezebiliyor…” Baba, doğumu izleyen ilk zamanlarında büyük çocuk için gerçekten büyük bir önem kazanır. Büyük çocuk ona sahip olduğunu her dakika hissetmelidir.
Çocuklara duyguların doğrudan açıklanması büyük yarar sağlar. Çocuğun da gerçek duygularını anlatarak ve ağlayarak sizinle konuşması size karşı olan yakınlığının daha da artmasına neden olacaktır
Öpücükler ve kucaklaşmalar çocuk için çok önemlidir. Ve buna her gün düzenli olarak zaman ayırabilmeliyiz. Bunun yanında çocuğumuzla her gün yarım saat sohbet etmeli, yürüyüşe çıkmalı, dans etmeli, şarkı söylemeli, oynamalı veya faaliyet yapmalıyız. Bu aktiviteler ilişkiyi çok güçlendirecektir. Hatta bazı zamanlarda babaanne veya anneanne bebekle ilgilenmeli ve siz de büyük çocuğunuzla ilgilenmelisiniz.
Sağlıcakla Kalın.
Keşfetmeye Devam Edin